Referenties

Boek: Josef Albers - 'Interaction of Color'

Referenties

Boek: Josef Albers - 'Interaction of Color'

Aantekeningen:

- de relatie/conversatie die versiering aangaat met een lichaam, object, ruimte, etc.
→ bewegingen/gebaren benadrukken (handen & ringen) (sleutelbeenderen & kettingen) ...
→ intieme vorm van kunst - het nestelen van kleren en juwelen rondom gevoelige plaatsen zoals polsen, nek, navel, taille, ... - meestal in direct contact met de huid
- het concept van zichzelf als canvas te gebruiken
- het element van verrassing (oorbellen die tevoorschijn komen bij bepaalde beweging) (het 'schitterende' van bijvoorbeeld glasparels)
- lichaam als component in een ontwerp, zonder een lichaam kunnen juwelen niet bestaan, want ze zijn gebaseerd op elementen van een lichaam
- complementeren van aspecten, vormen, lijnen, gebaren, ...
→ Het lichaam doet juwelen/kleding bezielen en juwelen/kleding veredelen die bezieling op hun beurt.
- de levendigheid, de beweging, het drukke/volle

Aantekeningen:

- Er zijn fysieke feiten en psychische feiten en effecten.
→ FACTUAL & ACTUAL
- Wanneer we met onze ogen 1 kleur waarnemen, willen onze ogen compenseren door de complementaire kleur ervan te zien. (zie chirurgisch textiel in 'groene' kleur om voor het rood van het bloed en de organen te compenseren)
- 3 componenten: hue, saturation, value
- Kleuren worden nooit gezien zoals ze fysiek zijn. - visuele perceptie - relatief
- Kleuren misleiden continu. - staan altijd in conversatie met de kleuren rondom, het licht, etc.
- 1 kleur roept ontelbare manieren van lezen op.
- Visuele realisatie van de interactie tussen kleuren. Naar een bewustzijn over de onderlinge afhankelijkheid van kleur met en door vorm, plaatsing, kwantiteit en kwaliteit.

- We lezen geen letters apart, maar lezen woorden voluit. (gestalt-psychologie)
→ Zo zijn drukletters bijvoorbeeld moeilijker leesbaar, omdat ze allemaal dezelfde hoogte hebben. We lezen vlot door te kijken wat er tussen de letters gebeurt, de onderlinge verhoudingen en vormen.
→ Zo naar kleuren kijken: de interactie - Wat gebeurt er tussen kleuren?

Yayoi Kusama (infinity nets, ...)

Aantekeningen:

- Tekeningen lijken in een soort van continue beweging te zijn.
- Aaneenschakeling van lijnen en elementen. (doet me denken aan het kronkelen van parels rondom een lichaam)
- FRAGMENTEREN
- De versplintering van een geheel in een netwerk van lijnen en elementen vind ik visueel super interessant.
→ Voelt voor mij als een soort van visuele therapie? Een object, visueel iets/effect dat heel hard mijn blik lijkt te vangen en mijn blik gevangen houdt.
→ In die zin: alsof het iets vertelt, geen specifieke inhoud, maar alsof het je wil lokken en uitnodigen tot een soort visuele vertelling?

- Ik maakte vorig jaar een werk. Het heeft hier eigenlijk totaal niets mee te maken, maar het doet me er heel hard aan denken. In dat werk schilderde ik continu kleine elementjes naast elkaar intuïtief. Ik weet nog dat ik als feedback kreeg dat het werk een bijna slaafs gevoel over zich had, niet negatief of positief, maar gewoon erg systematisch, bijna zenuwslopend.

Ik begreep die opmerking absoluut, maar bizar genoeg vond ik het super aangenaam om te maken. In de zin dat ik het resultaat of het visuele eindwerk niet zo boeiend of esthetisch vond per se, maar de handeling van het maken als iets aangenaam ervoer. Juist omdat het niet ging over een uitgedacht idee op papier te zetten, maar over een soort van gefragmenteerd geheel dat langzaamaan werd opgebouwd, puur op gevoel. Er is geen startpunt of eindpunt of geen concrete weg die je kan volgen, zowel niet bij het maken ervan, als het visuele eindresultaat.

Ik denk dat het er inderdaad visueel enorm slaafs en systematisch uitzag misschien, maar het proces zelf voelde enorm vrij, alsof ik zelf een visuele puzzel aan het samenstellen was. Een vertelling van tijd in rust of iets in die aard?

Hiermee wil ik niet mijn werk tegenover dat van Yayoi Kusama zetten, maar vanuit die visie lees ik haar werk en kijk ik dus ook naar haar werk.

Aantekeningen:

- geometrische patronen, lijnen, grids, ...
- contrastwerking van kleuren, contrast tussen opgevuld en leeg, ...
→ Vaak lijken de meeste juwelen te leunen op een soort vaststaand materiaalgebruik (goud, zilver, parels,...), gecombineerd met een vaststaande techniek (macramé, smeden van edelmetalen, parelen, borduren, ...) of patroon.
In die zin lijkt de ambacht ervan op een bepaalde manier enorm begrensd. Al denk ik dat het een soort van 'out of the box'-denken kan creëren. Een soort van 'box' creëren om zo een bepaalde vrijheid te creëren binnen het creatieve proces. Die manier van 'maken' vind ik enorm boeiend. Aangezien ik merk dat ik vaak een soort van begrenzing lijk nodig te hebben om echt creatief aan de slag te kunnen gaan, zonder regels of begrenzing, wordt het speelveld al snel te groot voor mij en blokkeert mijn creatief denkproces.
Wanneer ik regels en wetmatigheden opgelegd krijg, wordt mijn nieuwsgierigheid om die te overstijgen of die om te plooien enorm groot. Mijn visie lijkt te verbreden wanneer ik alles uit de kast moet halen, maar me een bepaald iets moet houden, een soort van opgelegde regel. Vandaar dat ik denk ik vaak gebruik maak van klassieke materialen, niet omdat ik niet wil nadenken over innovatieve materialen of het herdenken van materialen, maar omdat ik eerst wil zien wat ik allemaal uit klassieke materialen kan halen, alvorens ik mij waag aan een ander onderzoek.
- Het lijkt mij dus interessant om voor mezelf een soort van regels/wetmatigheden op te leggen in bijvoorbeeld het vormelijke aspect van mijn onderzoek, net zoals bij het kleuronderzoek eigenlijk.
- Aangezien juwelen/decoratie zich doorgaans op een lichaam bevinden, staan ze zoals eerder vermeld continu in conversatie met een lichaam. Ze bewegen mee met de drager, verhullen en onthullen onderdelen van een lichaam enzovoort. Juwelen/decoratie hebben dan ook iets erg speels, energiek voor mij, alsof ze continu in beweging zijn en als ze niet in beweging zijn, dat wel suggereren.
Zoals de afbeeldingen hierboven, waarbij alle stukken eigenlijk zeer statisch worden afgebeeld, lijken ze toch een bepaalde beweeglijkheid voort te brengen of een soort van nieuwsgierigheid op te wekken bij de toeschouwer van wie deze zou dragen of gedragen hebben en hoe het er zou uitgezien hebben. Alsof ze letterlijk niet los van een lichaam gelezen kunnen worden en ze ons bijna dwingen om ze op een lichaam te fantaseren.
In die zin vind ik decoratie/juwelen heel sprekend. Dat is iets wat ik overigens graag in mijn werk zou willen betrekken, een soort sprekend element. Iets dat ons lijkt uit te nodigen om te aanschouwen, iets dat ons dwingt aandachtig te bekijken.

Aantekeningen:

- optische kunst
- moet zich sterk aan wetmatigheden en regels houden
- suggereert dimensie en beweging
- geometrische vormen
- Anni en Josef Albers, Bridget Riley
- razend populair op kaften van werken/boeken over psychologie , psycho-analyse, etc.

Referentiebeelden juwelen

Optische (geometrische) kunst